Historie
De Sint Jacobskapel is het enige overgebleven gedeelte van het oorspronkelijke Sint Jacobs-gasthuis-complex. Het Sint Jacobsgasthuis was een gasthuis gewijd aan Jakobus de Meerdere en in eerste instantie bedoeld voor pelgrims op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella.
De eerste steen van het gasthuis werd gelegd in 1533. De Sint Jacobskapel diende als kapel bij dit gasthuis, waar onder andere in 2009 tijdens opgravingen restanten zijn gevonden van een armenkerkhof. Het Sint Jacobsgasthuis is al snel dienst gaan doen als “oude mannen en vrouwen gasthuis”, een complex waarin minder vermogende katholieken in woonden. In 1702 werd de kapel grotendeels verwoest, en deze werd provisorisch afgedekt. Het gasthuiscomplex werd tot in de 19e eeuw gebruikt als gasthuis voor ouderen.
In de jaren 20 van de 20e eeuw werden de belendende panden afgebroken, en werd er door Jules Kayser een plan gemaakt voor nieuwe bebouwing welke ruimte bood aan gemeentelijke werkplaatsen en magazijnen. In 1932 werden deze gebouwd en werd het restant van de kapel gerestaureerd en aangesloten op de nieuwbouw.
De foto is genomen vóór de restauratie van de kapel in 1932 door architect Kaiser, waarbij tegelijkertijd ook de kantoren ten behoeve van de gemeente tegen de kapel aangebouwd werden. Bron van de foto is de Rijksdienst Cultureel Erfgoed.
De illustratie komt uit het bouwhistorisch onderzoek van Buro 4, B.Dukers & B. Klück 2008, Reconstructie van de Jacobskapel, en toont de oorspronkelijke vorm van de kapel.